Welcome! Thanks for attending the workshop!
Here are some resources to help guide you on your journey through Leon Elbe's fantastic story, "Yingele Ringele at the Sea of Reeds"
- The official webinar description
- The story in its original Yiddish side-by-side my own English translation
- Links to PDFs of the original published sources (1920s-30s)
1. Official Webinar Description
25 years before Tolkien published Lord of the Rings, Leon Elbe published his classic Yiddish fantasy novel, Yingele Ringele ("Lad of the Ring") (1929).
In this 45-minute Zoom webinar, we'll read a chapter of Elbe's fantasy masterpiece, in which a little boy with a magic ring travels back through time to escort the Jewish people out of slavery in Egypt. We'll learn about the origins of this novel as a magazine serial for Yiddish-speaking children in 1920s New York City, and we'll discuss its role within the forgotten history of Yiddish fantasy literature.
Participants will gain access to an unpublished English translation of Chapter 12, "At the Sea of Reeds," along with a recording of the original Yiddish.
The 45-minute presentation will conclude with 15 minutes of questions and answers.
Please RSVP to info@yaaana.com for the Zoom link and source materials.
Thursday, April 2, 2020
10:00-11:00 PDT
via Zoom
Sponsored by the Yiddish Arts and Academics Association of North America (YAAANA)
In this 45-minute Zoom webinar, we'll read a chapter of Elbe's fantasy masterpiece, in which a little boy with a magic ring travels back through time to escort the Jewish people out of slavery in Egypt. We'll learn about the origins of this novel as a magazine serial for Yiddish-speaking children in 1920s New York City, and we'll discuss its role within the forgotten history of Yiddish fantasy literature.
Participants will gain access to an unpublished English translation of Chapter 12, "At the Sea of Reeds," along with a recording of the original Yiddish.
The 45-minute presentation will conclude with 15 minutes of questions and answers.
Please RSVP to info@yaaana.com for the Zoom link and source materials.
Thursday, April 2, 2020
10:00-11:00 PDT
via Zoom
Sponsored by the Yiddish Arts and Academics Association of North America (YAAANA)
2. The Story
Excerpt from Yingele Ringele (published in 1929) by Leon Elbe (1879-1928)
Chapter 12, "At the Sea of Reeds," pp. 87-93
Chapter 12, "At the Sea of Reeds," pp. 87-93
|
The little boy with the little ring went to Grandpa's home for seders. There, he heard all of the stories in the Haggadah: how the Jews were freed from Egypt, where they had been slaves to King Pharaoh and had built for him entire cities, Pithom and Ramses, and themselves had lived in huts like pits.
The lad of the ring drank the four cups of wine with everyone else. He had already drunk three, and he was waiting for the fourth. He was dying for the fourth cup to come as quickly as possible, not because he wanted to drink more wine, but because he wanted to see Eliyahu Hanavi, about whom he had heard so many wonderful stories. Grandpa told him that when it comes time for the fourth cup of wine, Eliyahu Hanavi comes and drinks from the cup that has been specially prepared for him. Therefore, The lad of the Ring waited impatiently for the fourth cup. He had to wait a long time, however, and it was already late at night. The little boy with the little ring began to doze off, and just like that he fell straight asleep, while sitting at the table. And while he slept, he began to dream. He dreamed about wanting to visit the king in the palace on the other side of the river, and seeing all of the wonderful things there, and above all acquiring the magic flute that the king uses to summon all of the witches and wizards from Sorcery Island. So the kid is walking, and he's walking, and it's already spring outside. Everything smells so nice - wow! And the sun is shining so much brighter and happier than usual; it blinds the eyes! And as the Lad of the Ring is going like this, a little calf, fresh from the mama cow's bosom, suddenly runs up to him. It wants to play with him! The Lad of the Ring pets the little calf and says: “No, little calf, shmittle calf! I can't play with you now. I don't have time. I have to go to the king in the palace. When I'm on my way back, I'll play with you.” So the little calf trotted back to the mama cow, and the Lad of the Ring continued further on his journey. The Lad of the Ring walked and walked, until he arrived at the river, which he needed to cross in order to get to the king in the palace. He looks, and he looks, and suddenly there's no river at all, but rather a sea, a great big sea, and the waves are crashing here and there! It's truly frightening! The Lad of the Ring thinks: how did this sea get here? There was never a sea here before, just a river! The little boy wants to say something to the sea, to ask it from whence it came and who it is? But the sea became suddenly still, as if it were sleeping. There's nobody to talk to! The Lad of the Ring bends over and searches on the ground for something he can use to wake up the sea. He finds a little stick, so he gives the sea a poke and says: “Sea, sea, lend me your ear! Tell me from whence you came to here?” The sea wakes up from its slumber, tosses a wave at its shore, and answers: “I'm the Sea of Reeds, you buffoon! Moshe Rabeinu is coming quite soon!” And sure enough, Moshe Rabeinu arrived with the two horns of light on his forehead, and with his magical staff in his hand. The Lad of the Ring recognized him immediately, because Grandpa had told him so many stories about Moshe Rabeinu and the great wonders he had performed. And right after Moshe, a lot of people showed up. These were the Jews, who Moses had led out of Egypt, and all of them were carrying long sticks with packs attached to them on their shoulders, like people leaving on a long journey. When Moshe saw the Lad of the Ring standing by the shore, he asked him: “What are you doing here, little boy?” The little boy answered: “I'm going to the king in the palace.” Then Moshe was like: “To the king in the palace? Wait a second, everyone's running away from the king, and you're trying to get to him!” And then Yingele was like: “I don't want to go to Pharaoh, King of Egypt, but rather to a different king.” And then Moshe was like: “You shouldn't go to any king. I was once a little boy just like you, and I lived with the king at the palace and saw all the wonderful things there. But then I went outside and saw the Jews, a people enslaved, standing and building, working hard, hard and bitter under the whips and beatings, molding clay and shaping bricks and building cities and palaces. From their naked bodies poured forth sweat from the labor and blood from the beatings that they got from the king's overseers. When I saw them, I shouted out to the slaves: "For whom do you do all of this?" "For the King!' they answered. "And what do you get from it?" "Hunger and pain, beatings and death!" they replied. I no longer felt I could go to the king in the palace. I stayed with the slaves and I didn't turn away from them until the moment they were freed, and now I am leading them to another land. To a land of freedom. To the Land of Israel, I am taking them! Would you like to come with us?” The Lad of the Ring didn't have to think for very long, and he answered: “I'll go. But how can we cross this sea? Oh! I completely forgot that I have a ring! Not a simple ring, mind you, but a magical ring, which will do for me anything in the world. I'll just ask it: Ringele, ringele, ti-ri-ri-ri! Bring us across this great big sea! And the ring will bring us over. You'll see." Moshe laughed and said: “No, little boy, we don't need your ring! Do you see my staff? Nu, it can do all sorts of wonders. Once, this staff turned into a snake, and it snacked on all the other snakes, which Pharaoh's wizards had made from their own staffs. And then there was the time that I hit Pharaoh's river with my staff, and the water turned to blood. That was to get Pharaoh back for the blood of the Jewish children he had drowned. And my staff struck Pharaoh with even more plagues. And now, with my staff, I will split the sea, and all of the Jews will be able to cross over it, you as well as they." At that moment, there was heard a galloping of horses and a walloping of chariots: it's Pharaoh and his Egyptians running to catch the Jews and bring them back to Egypt! They have to continue working for the Pharaoh! As soon as the Jews saw Pharaoh and the Egyptians chasing after them, they freaked out and wildly began to run around. Moshe raised his staff and bellowed to the Jews: “Do not run! Have no fear! They'll do nothing to harm you! Come with me into the sea!” And Moshe split the sea with his staff, and the waters stood up like two walls on both sides, and in the middle it was as dry as land. And the Jews crossed over the sea, and the Lad of the Ring also crossed over the sea with them. Pharaoh and the Egyptians saw that the Jews had crossed the sea. They continued to chase them, because they thought that just as the Jews had crossed the sea, so, too, could they cross over the sea. But as soon as the Jews had crossed the sea, the waters came crashing back and became a sea again, just as it had been before, and Pharaoh with the Egyptians with the horses with the chariots all drowned together in the sea. Nobody survived. And the Jews began to sing, and the Lad of the Ring also sang with them: “Tram tararam! Tri tiriri! We made it across, across the sea! Tram tararam! Tri tiriri! The bad guys, they drowned, right there in the sea.” So the Jews and Moshe continued their journey. The Lad of the Ring went with them, too. They went, and they went, until they had journeyed deep into the desert. The Lad of the Ring became tired from all that walking, and he stopped for a quick rest. Nobody noticed that the Lad of the Ring had remained behind in the back. The Lad of the Ring thought that he would just rest for a little while and then catch up with the rest of the Jews. But he was so very exhausted, and he wanted a drink, but this was, of course, a desert, and nobody would be able to find any water, not even to heal a sick person. At that moment, he wanted to ask his ring for help. But suddenly there appeared an old man with a cup of wine in his hand, and the Lad of the Ring immediately recognized him as Eliyahu Hanavi. “Here, drink, my child!” said Eliyahu Hanavi to the Lad of the Ring, and he tipped the cup of wine to his lips. The Lad of the Ring suddenly woke up and saw that his grandfather was standing over him, tipping a cup of wine to his lips, and saying to him: “Here, drink the fourth cup!” The Lad of the Ring wasted no time in asking if Eliyahu Hanavi had already been there to drink from his cup. Grandpa smiled and answered: “Of course he was here, and he left you a little bag of nuts to play with.” Grandpa gave the Lad of the Ring a little bag of nuts, and the Lad of the Ring went off to sleep with his mommy and daddy. And what happened next, you'll find out later. |
דאָס ייִנגעלע מיטן רינגעלע איז פּסח צום סדר געװען באַ זײַן זײדן און האָט געהערט אַלע מעשיות פֿון דער הגדה, װי די ייִדן זענען אױסגעלײַזט געװאָרן פֿון מצרים, װוּ זײ זענען געװען קנעכט באַ דעם קעניג פּרעה און האָבן פֿאַר אים געבױט גאַנצע שטעט, פּיתּום מיט רעמסס, און אַלײן האָבן זײ געמוזט װױנען אין שטיבער װי גריבער.
ייִנגעלע-רינגעלע האָט מיט אַלעמען גלײַך געטרונקען די ארבע-כּוסות. דרײַ כּוסות האָט ער שױן געטרונקען און ער האָט געװאַרט אױפֿן פֿערטן. ער האָט געחלשט, עס זאָל װאָס גיכער קומען שױן צום פערטן כוס, ניט װײַל ער האָט געװאָלט טרינקן נאָך װײַן, נאָר װײַל ער האָט געװאָלט זען אליהו הנבֿיא, װעגן װעמען ער האָט זיך אָנגעהערט אַזױ פֿיל גוטע מעשיות. דער זײדע האָט אים געזאָגט, אַז צום פֿערטן כּוס קומט אליהו הנבֿיא טרינקען זײַן כּוס, װאָס עס שטײט אָנגעגרײט פֿאַר אים. האָט דערפֿאַר ייִנגעלע־רינגעלע געװאַרט מיט אומגעדולד אױפֿן פֿערטן כּוס. עס איז אָבער געװען לאַנג צו װאַרטן, און דאָ איז שױן געװען שפּעט אין דער נאַכט, האָט זיך דעם ייִנגעלע מיטן רינגעלע גענומען שלעפֿערן און ער איז אַזױ אײַנגעשלאָפֿן זיצנדיק באַם טיש. און װי ער איז אײַנגעשלאָפֿן, אַזױ האָט זיך אים גענומען חלומען. חלומט זיך אים אַלץ װעגן דעם, װי ער װיל גײן צום מלך אין פּאַלאַץ אױף יענער זײַט טײַך און זען דאָרטן אַלע גוטע זאַכן און אױך קריגן דאָס כּישוף-פֿײַפֿעלע, מיט װעלכן דער מלך רופֿט אַרױס די מכשפים און מכשפות פֿון צױבער-אינדזל. גײט אַזױ דאָס ייִנגעלע און גײט, און אינדרױסן איז שױן פרילינג. אַלצדינג שמעקט אַזױ — אַ מחיה! און די זון שײַנט גאָר העלער און פרײלעכער װי תּמיד און עס בלענדט אַזש די אױגן! און װי עס גײט אַזױ ייִנגעלע-רינגעלע, ערשט עס לױפֿט אים אָן אַנטקעגן אַ קעלבעלע, אָקערשט אָפּגעריסן זיך פֿון מאַמע-קוס בריסטן, און װיל זיך מיט אים שפּילן. גיט ייִנגעלע-רינגעלע אַ גלעט דאָס קעלבעלע און מאַכט צו דעם: — נײן, קעלבעלע-שװעלבעלע! איצטער קאָן איך זיך מיט דיר ניט שפּילן, איך האָב קײן צײַט ניט. איך דאַרף גײן צום מלך אין פּאַלאַץ. צוריקגײענדיק װעל איך זיך שפּילן מיט דיר. איז דאָס קעלבעלע אַװעקגעשפּרונגען צוריק צו דער מאַמע-קו, און ייִנגעלע-רינגעלע איז אַװעק װײַטער זײַן װעג. און ער איז געגאַנגען און געגאַנגען, ביז ער איז געקומען צום טײַך, װוּ ער האָט געדאַרפֿט אַריבערגײן, און צו גײן צום מלך אין פאַלאַץ. קוקט ער אַזױ און קוקט, ערשט סיאיז גאָר ניט קײן טײַך, נאָר אַ ים, אַ גרױסער ים, און די כװאַליעס װאַרפן הין און הער, אַזש עס כאַפּט גאָר אָן אַן אימה ! טראַכט ייִנגעלע-רינגעלע, װי קומט גאָר אַהער אַ ים? אַז דאָ איז גאָר קײנמאָל קײן ים ניט געװען, נאָר א טײַך! װיל ייִנגעלע עפּעס זאָגן צום ים, פֿרעגן אים, פֿון װאַנען ער קומט און װער ער איז? נאָר דער ים איז פּלוצלינג שטיל געװאָרן, אַזױ װי ער װאָלט אײַנגעשלאָפֿן. ניטאָ צו װעמען צו רעדן! בױגט זיך אײַן ייִנגעלע־רינגעלע און זוכט אױף דר'ערד עפּעס אַ זאַך, מיט װאָס ער זאָל קאָנען אױפֿװעקן דעם ים. געפֿינט ער אַ שטעקעלע, גיט ער אַ טאָרקע דערמיט דעם ים און מאַכט צו אים: — ים, ים, טו זיך אַ קער! זאָג מיר, פֿון װאַנען קומסטו אַהער? כאַפּט זיך אױף דער ים פֿון שלאָף און גיט זיך אַ װאָרף צום ברעג מיט זײַנע כװאַליעס און ענטפֿערט-אָפּ : — איך בין דאָך דער ים-סוף, ייִנגעלע-קלײן ! משה רבּינו קומט באַלד צו גײן. און טאַקע באַלד איז געקומען צו גײן משה רבּינו מיט די צװײ שטראַלן-הערנער אױף זײַן שטערן און מיט זײַן װוּנדער-שטעקן אין האַנט. ייִנגעלע-רינגעלע האָט אים גלײַך דערקענט, װײַל דער זײדע האָט אים נאָך פריער דערצײלט פֿון משה רבּינו און פֿון די װוּנדער די גרױסע, װאָס ער האָט באַװיזן. און גלײַך נאָך משהן האָבן זיך באװיזן זײער אַ סך מענטשן. דאָס זענען געװען די ייִדן, װעלכע משה האָט אַרױסגעפֿירט פֿון מצרים, אַלע מיט שטעקנס אין די הענט און מיט קלומקעס אױף די פּלײצעס, אַזױ װי מענטשן, װאָס גײען אַװעק אין אַ װײַטן װעג. װי משה האָט דערזען דאָס ייִנגעלע מיטן רינגעלע שטײענדיק בײַם ברעג ים, האָט ער צו אים געזאָגט: — װאָס טוסטו דאָ, ייִנגעלע? ענטפֿערט דאָס ייִנגעלע: — איך דאַרף גײן צום מלך אין פּאַלאַץ. מאַכט משה: — צום מלך אין פּאַלאַץ? זעסט דאָך, אַלע אַנטלױפֿן פֿון מלך, און דו װילסט גאָר גײן צום מלך! זאָגט דאָס ייִנגעלע: — איך װיל ניט גײן צו פּרעה מלך מצרים, נאָר צו אַן אַנדער מלך. מאַכט משה: — מען דאַרף ניט גײן צו קײן מלך. איך בין אױך אַ מאָל געװען אַ ייִנגעלע װי דו און איך בין געװען בײַם מלך אין פּאַלאַץ און האָב דאָרטן געזען אַלע גוטע זאַכן. אָבער איך בין דערנאָך אַרױס אין גאַס און האָב דערזען די ייִדן, אַ פֿאָלק פֿון שקלאַפֿן, שטײען און שאַפֿן, אַרבעטן שװער, שװער און ביטער אונטער בײַטש און ריטער, קנעטן לײם און מאַכן ציגל און בױען שטעט און פּאַלאַצן, און פֿון זײערע נאַקעטע לײבער גיסט זיך שװײס פֿון דער אַרבעט און בלוט פֿון די שמיץ, װאָס זײ קריגן פֿון דעם קעניגס אױפֿזעער. און אַז איך האָב דאָס דערזען, האָב איך אױסגעשריגען צו די שקלאַפֿן: – פֿאַר װעמען טוט איר דאָס אַלץ? – פֿאַרן קעניג! – האָבן זײ געענטפֿערט. — און װאָס װעט איר האָבן דערפֿון? – האָב איך זײ געפֿרעגט. — הונגער און נױט, שמיץ און טױט! – האָבן זײ געענטפֿערט. מער האָב איך שױן ניט געקאָנט גײן צום מלך אין פּאַלאַץ. איך בין געבליבן מיט די שקלאַפֿן און ניט אַװעק פֿון זײ, ביז זײ זענען באַפֿרײט געװאָרן, און איצטער פֿיר איך זײ דאָס אין אַן אַנדער לאַנד, אין אַ לאַנד פֿון פֿרײַהײַט. קײן ארץ ישראל פֿיר איך זײ. װילסט מיט אונדז גײן? האָט דאָס ייִנגעלע-רינגעלע לאַנג ניט געטראַכט און ער האָט געענטפערט: — איך גײ. אָבער װי װעט מען דעם ים אַריבערגײן? אָ! איך האָב זיך גאָר פאַרגעסן, אַז איך האָב אַ רינגעלע, ניט גלאַט אַ רינגעלע, נאָר אַ צױבער-רינגעלע, װאָס טוט פֿאַר מיר אַלצדינג אין דער װעלט. װעל איך צו אים זאָגן: רינגעלע, רינגעלע, טראַם-טאַראַראַם! פֿיר אונדז אַריבער דעם ים! און דאָס רינגעלע װעט אונדז שױן אַריבערפֿירן. איר װעט זען. צעלאַכט זיך משה און ער זאָגט: – נײן, ייִנגעלע, מיר דאַרפֿן ניט דײַן רינגעלע! דו זעסט מײַן שטעקן? נו, קאָן ער אַלע װוּנדער טאָן. ער איז שױן אײנמאָל אַ שלאַנג געװען און ער האָט אײַנגעשלונגען אַלע שלאַנגען, װאָס פּרעהס כּישופמאַכער האָבן אױך געמאַכט פֿון זײערע שטעקנס. און נאָך אַ מאָל האָב איך מיטן שטעקן פּרעהס טײַך געשלאָגן, איז פֿון דעם װאַסער געװאָרן בלוט. דאָס האָב איך זיך אָפּגערעכנט מיט פּרעהן פֿאַר דעם בלוט פֿון די ייִדישע קינדער, װאָס ער האָט פֿאַרגאָסן. און מײַן שטעקן האָט פּרעהן נאָך מכּות אײַנגעטײלט. און איצטער װעל איך מיט מײַן שטעקן שפּאַלטן דעם ים און אַלע ייִדן װעלן קאָנען אַריבערגײן און דו אױך מיט אונדז. אין דער רגע האָט זיך דערהערט אַ לױפערײַ פֿון פֿערד און אַ קלאַפּערײַ פֿון די רײַטװעגן: דאָס איז פּרעה מיט די מצרײם זײַנע געלאָפֿן כאַפּן די ייִדן און ברענגען זײ צוריק קײן מצרים, זײ זאָלן װידער אַרבעטן פֿאַר פּרעהן. װי די ייִדן האָבן דערזען פּרעהן מיט די מצרײם יאָגנדיק זיך נאָך זײ, האָבן זײ זיך זײער דערשראָקן און גענומען לױפֿן הענדום-פּענדום. האָט משה אױפֿגעהױבן זײַן שטעקן און אַ געשרײ געטאָן צו די ייִדן: — לױפֿט ניט! האָט קײן מורא ניט! זײ װעלן אײַך גאָרנישט ניט טאָן. קומט נאָך מיר אין ים אַרײַן! און משה האָט מיטן שטעקן געשפּאָלטן דעם ים, און די װאַסערן האָבן זיך אױפֿגעשטעלט װי צװײ װענט פֿון בײדע זײַטן, און אינמיטן איז געװאָרן טרוקן, אַזױ װי אױף דער ערד. און די ייִדן זענען אַריבער דעם ים און ייִנגעלע-רינגעלע איז מיט זײ אױך אַריבער. פּרעה מיט די מצרײם האָבן דערזען, אַז די ייִדן זענען אַריבער דעם ים, האָבן זײ זיך אױך געלאָזט נאָך זײ, זײ האָבן געמײנט, אַזױ װי די ייִדן זענען אַריבער דעם ים, אַזױ װעלן זײ אױך אַריבער. אָבער גלײַך װי די ייִדן זענען אַריבער דעם ים, אַזױ האָבן זיך די װאַסערן צוריקגעקערט, און דער ים איז געװאָרן, װי ער איז געװען, און פּרעה מיט די מצרײם מיט די פֿערד און רײַטװעגן זענען דערטרונקען געװאָרן אין ים. קײן אײנער איז ניט איבערגעבליבן. און די ייִדן האָבן געזונגען און ייִנגעלע-רינגעלע אױך מיט זײ: טראַם, טאַראַראַם, טראַם-טאַראַראם! מיר זענען אַריבער, אַריבער דעם ים! טראַם, טאַראַראַם, טראַם-טאַראַראם! די שונאים, זײ זענען דערטרונקען אין ים! דערנאָך זענען די ייִדן מיט משהן אַװעק װײַטער. ייִנגעלע־רינגעלע איז אױך מיט זײ געגאַנגען. זענען זײ געגאַנגען און געגאַנגען, ביז זײ זענען פֿאַרגאַנגען װײַט אין מדבר. איז ייִנגעלע־רינגעלע מיד געװאָרן גײענדיק, האָט ער זיך אָפּגעשטעלט אָפּרוען. גאָרניט געזען, װי ייִנגעלע-רינגעלע איז געבליבן שטײן פֿון הינטן. ייִנגעלע-רינגעלע האָט געמײנט, ער װעט זיך אָפּרוען אַ בּיסל און גײן װײַטער און אָניאָגן די ייִדן. אָבער ער איז געװען זײער אױסגעמאַטערט, און דאָ האָט זיך אים נאָך פֿאַרװאָלט אַ טרונק, און דאָ איז דאָך אַ מדבר, און קײן װאַסער איז אַפֿילו אױף אַ רפֿואה ניטאָ. האָט ער שױן געװאָלט בעטן זײַן רינגעלע זאָל אים העלפֿן. אָבער דאָ האָט זיך באַװיזן אַן אַלטער מאַן מיט אַ כּוס װײַן אין האַנט, און ייִנגעלע-רינגעלע האָט גלײַך דערקענט, אַז דאָס אין אליהו הנבֿיא. — נאַ, טרינק, מײַן קינד! — האָט אליהו הנבֿיא געזאָגט צו ייִנגעלע-רינגעלע און אים צוגערוקט דעם כּוס װײַן צו די ליפּן. ייִנגעלע-רינגעלע האָט זיך גלײַך אױפֿגעכאַפּט און דערזען, דער זײדע שטײט איבער אים און רוקט אים צו די ליפּן אַ כּוס מיט װײַן און זאָגט צו אים: — נאַ, טרינק דעם פֿערטן כּוס! ייִנגעלע-רינגעלע האָט די ערשטע זאַך געפֿרעגט, צי אליהו הנבֿיא איז שױן געװען טרינקען זײַן כּוס, און דער זײדע האָט מיט אַ שמײכל געענטפֿערט : — אַװדאַי געװען, און ער האָט פֿאַר דיר איבערגעלאָזן אַ זעקעלע ניס אױף צו שפּילן. און דער זײדע האָט געגעבן דעם אינגעלע מיטן רינגעלע אַ זעקעלע ניס, און ייִנגעלע-רינגעלע איז אַװעק מיט טאַטע-מאַמע שלאָפֿן. נאָר װאָס איז װײַטער געװען, װעט איר שפּעטער זען. |
3. Links to Original Publications
1. Yingele Ringele: The Curious, Marvelous Tale of a Little Boy with a Little Ring (1929), by Leon Elbe (pen name of Leon Bassein). Published by Farlag Matones, a Yiddish children's book publisher in New York, one year after Elbe's death.
2. Idish far Onfanger, Volume 2 (1927), a children's literature anthology edited by B. Ostrovsky and Sh. Hurwitz and published by Folks-Shul in New York. It includes six of Elbe's Yingele Ringele chapters, two years before the full novel was published, including "At the Sea of Reeds." In the introduction, the editors praise the value of fantasy elements in literature, responding to criticism by saying that children's worlds are full of imagination – all of reality is a fantasy for children – so the fantasy elements in children's stories are a way of mirroring what children experience as reality.
2. Kinder: Farn Tsveytn Lernyor (1930), a communist anthology of literature for children edited by Dvoyre Torant and Betsalel Friedman, published by Arbet, and approved by the Idishe Kinder Shuln bam I. A. A. It is divided into thematic sections, some seasonal and others ideological (such as a section of poems about Lenin). The book includes one of the other chapters from Yingele Ringele, "With the Workers in the Fields" (bay di shniter in feld).
2. Idish far Onfanger, Volume 2 (1927), a children's literature anthology edited by B. Ostrovsky and Sh. Hurwitz and published by Folks-Shul in New York. It includes six of Elbe's Yingele Ringele chapters, two years before the full novel was published, including "At the Sea of Reeds." In the introduction, the editors praise the value of fantasy elements in literature, responding to criticism by saying that children's worlds are full of imagination – all of reality is a fantasy for children – so the fantasy elements in children's stories are a way of mirroring what children experience as reality.
2. Kinder: Farn Tsveytn Lernyor (1930), a communist anthology of literature for children edited by Dvoyre Torant and Betsalel Friedman, published by Arbet, and approved by the Idishe Kinder Shuln bam I. A. A. It is divided into thematic sections, some seasonal and others ideological (such as a section of poems about Lenin). The book includes one of the other chapters from Yingele Ringele, "With the Workers in the Fields" (bay di shniter in feld).